Uzattım tut ellerimi ,ayırma hiç yanından .
Tut ,kalbinin ince yeriyle ,ne olur bırakma .
Ayrılık kesti dalımı ,kanattı budağımı.
Gelip kanayan yanlarımı bir sarsan olmaz mı ?
Sensiz ,denizden uzak kayıp martılar gibiyim .



Uzattım tut ellerimi ayırma hiç yanından .
Sensiz ukde doldu heybem çekilmiyor bu yaşam .
Gün denizde batmış gemi ,gecem çürümüş sandal ,
Bırakma yüreğimi sensiz paslanır bu yürek.
Bu gurbet sensiz ,hitlerden bomba düşmüş bir şehir .!



Uzattım tut ellerimi ayırma hiç yanından.
Sen yanımdayken gönlümde pır pır eder kelebek ,
Yıllar sen varsan güzel ,vuslat karşımda zahir .
Sensiz peçeli doğmaz güneşim ,her günüm âhir .
Küsmüştüm kalbimin en derin ,ince köşesinden .



Benim bildiğim sevgiyle saygıyla başlar aşk .
Ayrılık yüzüme hüzünden taht yaptı oturdu .
Hırpalandık gurbette yüreğimizden vurulduk.
Mistik bir laf kavgasıyla küsmüştük biz seninle,
Gel bitsin bu küs sevinçten gök mavi çığlık atsın



Uzattım tut ellerimi ayırma hiç yanından .
Esen deli poyraz gibi savruldukça savrulduk .
Ayrılık başa bağladı matemli bir poşuyu ,
Karanlık bir kuyuda ışıksız, "Yusuf gibiyim !
Bu perişan halimi görüpte "tut ellerimi .



Sensiz bu can perişan ,nasıl ne yapar sormaz/sın?
Ey; yâr gönül kapımın tokmağını sendin kıran !
Sensizlik ölüm ,kalbime çaktı paslı bir çivi .
Ayrılık gönlümde kor , alevli bir ateş yaktı.
Eser, ılık meltemler , gel şimdi vuslat zamanı..





nurcihan erdogan