azaltın çiçeklerinizi
o yalnız size açan
konuştuğunuz
okşadığınız
gökyüzüne bir balkon saksısından bakan
alanı az
suyu musluktan


yolunuzu kısaltın
yalnız sizin bahçenize çıksın yollar
sizin köpeğiniz havlasın
yoldan geçen yolcuya
bir yere gitmek istediğinizde
her tarafa engeller koyun
taşlar, dikenler, uçurumlar
ne siz başkasının bahçesine geçin
ne başkası sizin bahçenize geçebilsin


azaltın düşlerinizin boyunu
keskin makasla kırpın
bir parça uzamasın
sürgün vermesin çileğiniz
ilerideki toprağa
uzamayın sonsuz evrende
boyun bükün noktaya


hiç bir şey değişmesin
öyle kalsın
paçavralarla donatsınlar sokağınızı
tepenize tünesinler
kirletsinler görüş alanınızı
bakmaya çalışın ayakları altında
cebinizden çıkan paraların dalgalanışına


oturun oturduğunuz yerde
kalkmaya kalkışmayın
kulağınızı iğfal eden sese
sıkı sıkı kapayın pencerelerinizi
yine yetinin kapınızın önünü süpürmekle
birileri kınasın sizi ölümünüz sonrası
hayata parmak kaldırmadı desin
kaldırıldı ülkesinde
ilerlemenin cenazesi!..




02. 06. 2015 / Nazik Gülünay