Ayak izlerimden tanırdın beni gülüşümden, sana olan duruşumdan
Gidişinde tanıdım seni devrik vazondan,
kaçan çorabından,
yarım kalan çayından, aynada kalan rujundan.
Anını taşıyan her şeyde bir kez daha seni tanıdım.
/////
pay edelim ayrılığımızı.
Sarı menekşeler sende kalsın.
Maviler de inadına bende.
Pay edelim kalan sigaralarımızı.
Yarıda söndürülenler sende kalsın.
Anısı kalmıştır elbet sönen teninde.
Gel, sen-ben eşit olalım.
Sen giderken benden bir şey al, ben de iki!
////
Soluksuz seviştiğimiz yataktaki nefesler sende kalsın.
Çığlıklar da bende.
Sen beni benden al,
ben hem senden beni hem de izimi
Pay edelim veda öpücüğümüzü,
Yine ilk öpen sen ol, sonra ben
Sen giderken belki de ben yine öptüm bir yerlerinden.
Elbette zor bütün bunlar!
Eşit olamamak hiçbir şeyde, sevgide.
Ama sevmek kolay! Hepimize.
Sen benden al ben senden.
Yani ne sen benden git, ne ben senden. Birbirimize eşit kalalım.
Gel birbirimizi paylaşalım.



Volkan ŞENGEL / Cemil Meriç’in vedasıyla.


www.volkansengel.com