Hayır!
Vakit o vakit değildir.
Daha değil.
Yelkovan gidişini vurmadı daha
Kapıların tokmakları sokulmadı daha odalara da.
Perdede asılı duran yalanların bile söylenmeyi bekliyorken
Söyle!
Neden şimdi içimde bir kahvaltı sonrası gibi zamansız bir ’Sen!’ sancısı?
Çaya atılan iki şeker gibi gidersin sen buralardan.
Bilirim.
Bilirim de ağzımda çoğalır tüm yaşanmamışlıklar.
Yetmez nefesim
Duyulmaz sesim
Senle ertelerdim tüm sevmelerimi
Bugün sevmez yarın da ve daha da ertesi sevmek
Sen giderken.
Bilirim de tutmaz ellerim.
İki sözün yakasını getiremez olurum bir araya.
Susulan soruları yanıtlar
Sorulan sorulara söverim.
Sonra,
Sonra, alfabemden atıveririm gidişine yol olmuş harfleri
Oysa henüz gitmemiştin.
Oysa henüz ‘’o gidişler’’in ardından hiç su dökmemiştim
Gidişinin şerefine ölü sensizlikler doğurmamıştı sokak bekçileri.
Oysa henüz sokak lambaları katillerin yüzünü bile aydınlatıyorken
Neden şimdi
Peki, neden şimdi
İçimde nefesini tutmuş bir ‘’Sen!’’ sancısı?


www.volkansengel.com