Uçsuz bucaksız bir yol duruyordu önümde
Dizlerde dermanım yok pusulasız yönümde
Sanki inatlaşır gibi yer kurmuştu ömrümde
Gün görmemiş gençliğin baharından yoruldum


Sevdanın peşinden gittim olmadı
Sustukça lal dilim rahat koymadı
Kaderim üstüme geldikçe doymadı
Ağırlığı ezdikçe sabır taştan yoruldum


Düştüğü yerden kalkmaz oldu bedenim
Süründükçe kan revan içinde kaldı ellerim
Sızım sızım sızladı kara bahtlı yüreğim
Canıma kast eden bu kahrımdan yoruldum


Sanki dünyanın bütün zoru bana yüklenmiş
Çekecek dermanım varmı ki sürüklenmiş?
Anlamazlar bende ki bu can kökten tükenmiş
Alınmadan silinmeyen şu yazımdan yoruldum


Talihin elinde oyuncak olmuş kaderim
Ecel gelene kadar, Söyleyin nasıl sabrederim?
Bana emanet bu canı günden güne kahrederim
Dermansız dertlerimle yaşamaktan yoruldum


Nesrin Önem Demir