Bu nasıl bir anlayış, bu nasıl bir zihniyet
Yaptığı düşüklüğü birde sanır meziyet

Doğruya muhaliftir, yanlışı etti talep
Hasmını eleştirip yücelmek istedi hep

İnsanları kandırıp girmek istiyor göze
Kendi de inanmıyor gerçi, verdiği söze

‘Körsünüz siz’ diyordu gözü kapalı adam
Hâlbuki kendisinde ne yol vardı ne yordam

Adam dedim; adamlar alınır bu kelama
Liyakati yok çünkü böylesi ihtirama

Yalan, ihanet, haset… Kötülükte çok bonkör
Güzel olan her şeyi inkâr ediyor nankör

Zaten beyni kirada, aklı karmakarışık
Ne geçmişine bağlı, ne bugünle barışık

Konuşması palavra, ne söylese boş gelir
Kalpten çıkmayan sesler kulağa nahoş gelir

Be gafil söylemeden önce sözü kurgula
Söylemlerin hak olsun hakikati vurgula

Bak; düşün taşın söyle, olmayasın müfteri
Ağızdan çıkan sözler, ok gibi dönmez geri

Gönül ehli olmayan sözü göğe savurur
Hedefi vurmayan söz, döner kendini vurur

Sende olunca mubah, elde olunca kusur…
Er oğlu er, nefsine karşı olmalı cesur

Tecessüs etmez Mümin, ayıp örtmeye memur
İlk elini kirletir hasma attığın çamur

Uyan artık! Uykuda sandıkların uyanık
Vatan, millet derdi var, onların bağrı yanık

Ah gözünü bir açsan gerçeği görecektin
Öcü gördüğü safa kendinde girecektin

KEMAL AKGÜL(31.05.2015)