Yemen ellerinde bir garip kuldu
Rasulü görmeden ashabı oldu
Onun hasretinden sararıp soldu
Bir mübarek insan Veysel Karani

Seher vakti kalkıp işine giden
Aç susuz çöllerde hep deve güden
Gelip anasına hizmetin eden
Bir mübarek insan Veysel Karani

Kızgın çöller idi vatanı yurdu
Rasulü görmekti gayesi derdi
Onun aşkı ile kemale erdi
Bir mübarek insan Veysel Karani

Hasta anasından alınca izin
Vardı Muhammed’in görmedi yüzün
Geri dönüp geldi içinde hüzün
Bir mübarek insan Veysel Karani

Resul eve geldi Ayşe’ye sordu
Kapının önünde bu gün kim durdu
Veysel’in kokusun her yerde gördü
Bir mübarek insan Veysel Karani

Zaten az konuşur bilmezdi yalan
Anasının hayır duasın alan
Alemler Sultanı komşusu olan
Bir mübarek insan Veysel Karani

İçindeki aşkla yanıp tutuşan
Hasret ile kızgın çölleri aşan
Hırkasın gönderdi Rasulü Zişan
Bir mübarek insan Veysel Karani

Kul Ramazan derki Karen’dir köyü
Dillere destandır onun her huyu
İsmi hep dillerde asırlar boyu
Bir mübarek insan Veysel Karani


Ramazan AKKAŞ
NEVŞEHİR-Tepeköy
22.MAYIS.2015