Kâbus gibi üzerime çullanan
Tek başına geceleri sor bana
Karanlıkta savaş gibi ru’yalar
Gel oturda ne çıkacak yor bana

Kafa beyin karman çorman olunca
Efkâr basıp gözlere yaş dolunca
Saçlar diken diken yüzler solunca
Yalnızlığım ağır gelir zor bana

Beklentiler yola çıkmaz gecikir
Fermânı yok obur beden acıkır
Keyfin kaçar nefsin ister gıcıkır
İşte o an koca dünya dar bana

Sabah olur can istemez yemeyi
Yürek dolmuş sırrın ele demeyi
İstemezsin derdin kimse görmeyi
Ruhla beden birleşince yâr bana

Gece mehtaplara gündüz güneşe
Bâzen imrenirsin sevgiye eşe
Hayâl boşa çıkar vurursun döşe
Bir tebessüm bir teselli sar bana

Dedi kodu iftirayla dolarlar
Zulmederler saçın başın yolarlar
Sözler ağır karalara bularlar
Çaresizlik boynum büker ar bana

Osmanım hâl oldu görüşemedim
Çok koştum peşinden erişemedim
Bir ortam bulmaya girişemedim
Kaybettiğim artık olmaz kâr bana


Osman AKSOY