Yıldızları saydım sabah olmadı
Bu nasıl çileymiş hala dolmadı
Yalvardım Allah’a sabır kalmadı,
Özür dilemekten YORULDUM ARTIK.

Ömür boyu rahat oturamadım
Elimde işleri bitiremedim
Hayırlı bir haber getiremedim,
Özür dilemekten YORULDUM ARTIK.

Hasret çektiklerim yanıma gelmez
Kardeş dediklerim yüzüme gülmez
Selam verdiklerim değerim bilmez,
Özür dilemekten YORULDUM ARTIK.

İki kapılı han girenler çıkar
Yüzü gülmeyenler kaşını yıkar
Hasta yatağında canından bıkar,
Özür dilemekten YORULDUM ARTIK.

Düşman dediğime selam vermedim
Ben haksızım diyen insan görmedim
Kimsenin önüne mendil sermedim,
Özür dilemekten YORULDUM ARTIK.

Ne ağa ne paşa minnetim yoktur
Yanındayım diyen dostlarım çoktur
Boş söylenen söze karnımız toktur,
Özür dilemekten YORULDUM ARTIK.

DOĞANAY’ım sakın kendini yorma
Aklı olmayana dinini sorma
Sevdiğin insanın kalbini kırma,
Özür dilemekten YORULDUM ARTIK!

Kemal DOĞANAY