ne de güzeldi günler,
bir bahar sabahi gibi;
ne tatlı gülerdin yüzüme
bir zamanlar;
sadece bir adım öncesi
sen güldükçe güller açar dı
yüzüm’den ziyade içim de, yüreğim de



beklemekte bir dert,
ve iki dudak arasında bir merhaba,
bir selam uzaklardan
nasıl da mutlu olur insan
değil mi ama?
seven,sevmeyen
bir de benim sevilmeyen yüreğim
ve gerçekten aşk dedikleri bir şey...
Ah! sanki uçsuz bucaksız bir rüya.



dünya değişmez mi,
ama aklımın bir yarısı hep sende,
yarım elma,tek bir vişne gibi,
tatsızım ve tutsuz,
tek kalmışlık bu,
içimde yalnızım ben,
aynı dünya’da,ayrı bir yaşam gibi
ölümlere döşek sermişim,
uykulara ömürdür hüznüm
ve şimdi her sabah adın vefasız.





hiç susmazdık konuşurduk ordan burdan
hayallerimiz vardı kuş kanadı,
göğe inanırdık, bulutlara yağmurlara
ıslanırdık ya;
bir kuytu bulurduk güvercin yamaçlarda
bir ses,koruluklardan
hoş bir seda,dere başlarından.





geriye ne kalır ki vedalardan,
boş sokaklar,
perdesiz odalar,
penceresiz bir ev,
ne söylenir ki başka,
geriye ne kalır ki,
zaten bütün savaşlar bir isyanla başlar...


18:10/21 MAYIS 2015
Gülfem