yabancıyım buralara,
sevmeyide unuttum,
sevilmeyi hiç bilmiyorum,
yanımdan geçip gitti sevenler,
siyahtı hep giymelerim,
beyaz giymek, uzaklara hasretimdi.

bakışlarımdan buz düştü yerlere,
basıp düşmeyeyim diye,
tuz serptim üstüne.
hep uzaklara seslenmek,
bir selam’a;
aleyküm selam demek geliyor,
içim-den...
olsaydı selam veren,
içimin ta içinden...

ölüm kaç kez yapıştı yakama,
daha dün bebekken,
alıp götürmedi..
ertelemesi neden di bilmiyorum.
’seviyorum’ götürme beni,
demem için mi.?..

sus-tu-run beni,
kelimelerimi tutamayacagım,
fırlayan ok gibi saplanacak,
kara kalp-li etten duvarlara.
sevmeyin beni, kötü biri gibi atın zindanlara.
yanlışı silmek için, silgi verin bana.
sevmek sayfayı kirleten bir yanlış nasılsa.
söyleyemedikten sonra...

bir dünya kurdum kendime,
kendi içimde,
dört duvar sır-lı odam, kalbim ve ben.
hayallerimin peşine koşarım,
tökezleyip düşsemde,
kanayan yaramı düş prensim sarardı.
kavuşamazdık ama hep yanımda olandı.
hayallerim bitti;
düş prensim de gitti.
’seni seviyorum’ diyecektim,
...diyemedim.!..

artık.!..
beyaz bulut yastıgımdı, sırdaşim.!
gök Mavi yorganımdı, arkadaşim.!
yüregimin icinde ki, ’CAN’;
haberin olsun;
kalbimin şah damarını gelip kesene kadar,
///seni bekleyecegim...


12:07/24 MAYIS 2015
Gülfem