İmdi bu çağrı kime, güpegündüz, apaçık ?..
Can içre canansın ya, işit beni, duy beni !..
Kırk satıra fark atan dileğime sahip çık,
Dilim sürçecek olsa, çala kalem kıy beni !..


Düşe kalka koşarken iç sesimin peşinden,
İhtiyarım vazgeçmez güzelim ruh eşinden;
Terimi buzlandıran ölgün kış güneşinden
Kamaşan gözlerine, sitem bulut ağ beni !..


İster tefe koysunlar, el âlem ne der desin;
Kişiliğin kayıpsa, “desinler”den, bilesin!
Güz savruğu zülfünden avazım öz elesin,
Gülüşün kar toplasın, incecikten yağ beni !..


Ömrünün kum saati çile fanusun delik;
Bildim şefkat açlığın ezber bozan öncelik;
Onun ilacı sevgi, tartışmak gevezelik;
Sen sana iyilik yap, yüreğimden sağ beni !..


Uğrulayın sinerek canımın kafesine,
Meydan okumak da ne Belagat Efesi’ne ?..
Ruhum ruhuna değsin, nefesim nefesine,
Düş geçitte pusu kur, özleminden soy beni !..


O dişilik fendine tuş olur mu er adam?
Zor duruma şerbetli Seymen kararı kıvam;
Rüyada bile olsa başım ayıksa ne gam,
Önce direncimi kır, sanal buse bay beni !


Kamber’ce sorgulayıp arzuhal ulağını,
Ferhat’la dele geldim şirin yar gözdağını,
Kerem adına çözdüm aslı kor dil bağını,
Ya gözyaşlarında boğ, ya külümden doğ beni !..


Aşkın düş makamında töre neyse uyulsun:
Senliğin aynasından sır benliğim soyulsun;
Alnıma yazgı petek vasiyetin oyulsun,
Balbalımdır diyerek terekene koy beni !..


Bunca kibar kelamı methiye bil yersem de,
Dikenine dikkat et eline gül versem de,
Kibirden iz kalmasın şu Melami sersemde,
Son gürlük eşiğine paspas edip yay beni !..


Özürlüsün sağ salim çünkü kalbin kirada;
Bilge sözü tek kozun vicdanını ibrada;
Bu Dünya’da işin iş, Mahkemeyi Kübra’da,
Savcın olmak istemem, Avukatın say beni !..



YUSUF BİLGE