Hayatımdın!
Hayat vermiştin kendimi sana adamıştım
Pişmanlıklarım diz boyu şimdilerde
Bundan böyle hayatım olamayacaksın!
Gelişinin bir gün gidişi olacağını bilmeden sevmişim
Meğer yalanmış sevgilerin
Hayatımı çaldın oysa hayatımı gönüllü vermiştim…

Keşkelerimle birlikte hayatımdan çıkardım seni
Hangimiz kazandık bilmiyorum
Tek gerçek ben kaybetmedim!
Ne zaman hayatım olduğunu düşünsem sana yaklaşsam
Sen benden bir o kadar uzaklaşıyorsun

Unutma sakın!
Seni ne kadar çok seversem seveyim
Sen hep uzaklaştın
Hayatımdan çıkarmış olsam da
Hayatında hep olacağım
Her şeyden vazgeçtim senin için
Sen göremedin görmek istemedin belki de
Uğraşma benimle ne olur canım çok yanıyor
Kullanılmış mendil gibi buruşturup bir kenara atamazsın…


Çok yoruldum çok
Delice sevdamı anlatamadım
Ama yıkılmadım dimdik ayaktayım
Ömrüm yettiğince sonsuza kadar
Bekleyeceğim kin ve nefretle
Tükenmediğimi sana göstereceğim
İşte, o gün diz çöküp af dileyerek yalvaracaksın!

Siliyorum hayatımdan seni hiç bir iz bırakmadan
Gömdüm tüm anıları gönlümde ki engin denizlere
Gün olurda yüreğimde kabarırsa azgın dalgalar
Vursun gönül sahiline benden geriye kalan hatıralar
İşte o zaman hayatında hep olduğumu
Bensiz nefes alamayacağını çok iyi anlayacaksın…


Hayli zaman geçti farkında mısın
Sevdamı anlatamadığım binlerce cümle saklıydı
El kadar yüreğimde
Bir o kadarda yazamadıklarım vardı
Hatta döktüğüm sayısız gözyaşı damlaları…


Ölümüne yaşamıştım seninle hayat denilen baharları
Oysa ömür bitiyor hayat geçiyormuş hep hüzünle
Madem bir su damlası yüzünden düştük bu hallere
Hayatımdan gidecek misin? Sorgusuz sualsiz!
Öyleyse kaçırma son treni…


Gönlümden gönlüne giden sevda dolu bir yol vardı
Hayatıma girdin bütün yolları kar boran kapladı
Git gidebilirsen şimdi
Giderken keşkelerini de koy valizine…


Ben dipsiz karanlık kör kuyulardayım
Nefesimdin nefessiz bıraktın
Kahretsin vazgeçemiyorum çok seviyorum
Bir o kadar da nefret ediyorum…


Şimdi övünme sırası sende
Her gün ölmeden öldürdün
Sakın pişman olup da bir daha girme hayatıma…

//Bana verdiğin o hayata sahip olduğumu sandım. Oysa hayat sahip olunca değil, ait olursan senin olurmuş. O hayata ait olmadığımı yüreğimi ayaz vurunca anladım…//



Mustafa KARAAHMETOĞLU
14.05.2015