Konuşunca mangalda kül bırakmaz,
Herkes dürüst, herkes çok iyi sözde!
Doludur ırmağı, fakat hiç akmaz,
Kurumuş kaynağı, su yok ki gözde!

Pala bıyıklıymış, kaba sakalı,
Gömleği ipekmiş, hâkim yakalı,
Nice yıllar olmuş, ağaç dikeli,
Baktım ki hiç ağaç bitmemiş düzde!

İyi sporcuymuş, çok rekor kırmış,
Zirveye çıkmışta orada durmuş,
Kendince, hayatı yaşamış görmüş,
Koşacak takadı kalmamış dizde!

Güya çok özelmiş evin saçağı,
Görenler sanır ki oynar köçeği,
Dört mevsim açarmış onun çiçeği,
Ne bahada açtı, ne açtı güzde?

Çok güzel çıkarmış sazının sesi,
Yerinde çalarmış, notayı, esi,
Şimdilerde yokmuş meğer hevesi,
Baktım tel kalmamış çaldığı sazda!

Aslında kendini kandırır durur,
Nedense her telden anlar dem vurur,
Kendini herkesten açıkgöz görür,
Zanneder ki inanıyoruz bizde!

Dertli, bu tipleri ne de çok gördü,
Kendine dönerek bir soru sordu,
Zordu onlar için bu hayat zordu,
Ar damarı kalmamıştır hiç yüzde!

ERDEMLİ-22.05.2015 Cuma
Cafer AKSAY