Kuşkonmaz
kervan geçmez ıssızlığıyla
bir pazar sabahı daha uyandım,
sensiz dünden,
"sen" umutlu
ocak ayını bile utandıran
güneşli
ılıman
yaşanılası yeni bir güne..
Mahmur gözlerimdeki aşk
yine bıçak sırtında, kanıyor,
yalın ve çırılçıplak
silkinip imgelerinden,
sekiz sütuna manşet
büyük puntolarda
palyaço olmuş bu sabah
vaaaah vah !.
Oysa;
oysa ki, o palyaço bendim!
Gizli bir masal sevdalısıydım hep,
bedenim ve zihnim hep yorğun,
hep yüreğimde
acılardan kalın bir tortu,
dilimde hep kelepçe,
aaaah ah......,
bir de
gölgem gibi hep yanımda taşıdığım
şu kahrolası yalnızlığım.
Sanki;
döşümde saplı kalmış paslı bir bıçak !
Ya talihsizliğimin iplerini koparacak,
Ya da
ecel olup ömrüme saplanacak !
Anla işte, anla yani.
Müebbete vurulmuş,
sana hapsolmuş
ve karanlık çıkmaz bir sokakta
çıkmaz’ım sen,
olmaz’ım sen olmuş.
İşte böyle bir açmazda
soluk alıp vermekse
yaşamak......,
hele hele
yüzüme de bir tebessüm kondurabiliyorsam
ki;
içimde korkunç kasırğalar koparken,
mutsuzluk,
acı ve yalnızlık dalğalarında
bile
yalnız bir başıma boğulurken,
evet yaşıyorum ben !
Yaşıyorum bir palyaço gibi.
Yüzüm de gülücükler,
gözlerimdeki yaşlarmı farkedilmedi?
Yani ne önemi var,
mutlu oluyor ya şakaladığım insancıklar.
"Onlar" da seviyor........muş !
Beni,
ama bir şaka gibi.
Bense seviyorum,
her renk
ve demet demet çiçek gibi.
sunuyorum sevgilerimi
duyğularımı.
Bak işte
harcı/yorum bu ömrü,
eğer harcamaksa
sevmeden yaşayamamak..
Ben
uçsuz bucaksız bir bozkırda
boynu
güneşine
sevgiliye dönük
çaresiz bir ay/çiçeğiyim.
Işıksız
sevgisiz
ve
sensiz yapamayan.
Heyhat !
Solacaksa da solsun
ama
varsın
yalnız,
yalnız sana feda olsun
bu hayat !!!!....

12:01:1992/22:05:2015.