Ben her gece, karanlık gecelerin nurlu sabahını bekledim.
Teselliden başka yoktu benim arkadaşım.
Issız ufuklara bakışım,
Hep ondandı, hep ondan.
Ben her gece, karanlık gecelerin nurlu sabahını bekledim.

Sevdiğimi, ışığımı yoldaşımı arar iken,
Ruhumu yalayan umut rüzgarları,
Beni bırakmaz, çepeçevre sarıverir dört bir yanımı.
Ben her gece, karanlık gecelerin nurlu sabahını bekledim.

Gözyaşıyla yoğurdum yalnızlığımı,
Gözyaşıyla dağıttım efkarımı.
Her damlaya yazdım ağıdımı.
Ben her gece, karanlık gecelerin nurlu sabahını bekledim.

Allah’ım! Bu bekleyiş böyle sürecek miydi?
Yoksa zindan odalardan, göstermeyecek miydin ışığını?
Taa ki, o müjdeli rüyayı görene kadar,
Ben her gece, karanlık gecelerin nurlu sabahını bekledim.

Evet! Artık güneş doğmuştu rüyamda...
Beklediğim, umudum doğmuştu.
Yepyeni bir hayatın başlangıç basamaklarına kadar,
Ben her gece, karanlık gecelerin nurlu sabahını bekledim.

Aydın Çetiner