Kimse bilmesede sadece sen duymuş ol ...
Bu sessizlik benim mabedim !

Her zaman olduğu gibi , ay ışığının altına sakladım.
Nefes alamadığım zamanlarda yüreğimi akladım ...

Yasaklı gönülleri bir araya getiren tutkuda !
Elini bile tutmaktan imtina ettiğin saflıkta ,
bu sessizlikteydi...

Sen , sana yakışanı çekip kendine ayırdın...
Belki yanıldın ama hiç geri atmadın...

Üzerini örttüğün helalin de olabilirdi...
Haram olan nefiste de son bulabilirdi...

Neyse !
Her neyse !

Sensiz yaşadığım
en derin an kadar
sessiz bu lal kalan dünyam...

Zaman akıp giderken
geceyi ölüme
solumu zulme salan bakışların ...

bir gün tırnaklarını çekerse mabedimden...
Huzurlu bir uykuyu ,
kana kana içerim yeniden...

O gün ,
solumdan doğup aşk ile kapandığında gözlerin...
Kokuna sarılıp
huzur içinde seni içime gömeceğim...

o gün gelene kadar sessiz gecelerdeyim...


Yunus Özkan

2.5.2015 01:20