-
uçurum kokardı ağzı gerçeğin
değdikçe tenime yakardı
pek çoğu yaralarını sakladılar,
uçsuz ama keskin rüzgardı
vurdu duvarımı yaladı geçti
kırmızı ve som bir bitiştir aslında önümde uzanan yol
parlak, dönenen, soyunduğum yalnızlık efil bir kumaştı
dudağında şenlenen o kuş sesi; kafesimdir camdan, pür,pırıl
yine de ne iyi ve niye ölümlü şeydir
sana bakmak zamanları

öyleyse kanatla beni, kessin rüzgarlar başımı
düşsün önüne
zaten yolumu bir uçtan bir uca yürüyüp gelmişim

gör dağların ardını, göm göğsünün mahşerine
koca bir yalnızlık boşalacak birazdan
tanışıklığımız bundan, belki aynı kaynaktan çoğalıp durduksa
bil ki yorgunluğum boyunca ellerin kalmış ceplerimde

güneş gibi değer pencerene, geçer
yılların yaşamadan eskir, o tuz tadını gidermek için
ağzını dayarsın denize kana kana kanarsın
geçmez
bakarsın bir gün bütün yazlar, bir yağmurla biter

-