köstekli saatinde önce vakte baktı
sonra saatin kapısını aralayıp resme daldı
gözleri tam doldu ağlayacak iken
derin bir nefes alıp bu badireyi atlattı

usulca sokulup sordum ne olduğunu
bakışlarından hemencecik belli oldu
yaranın mazisi uzundu ve anlatması zordu
lakın merak olunca ısrarla beraber pes etti

çıkarıp cebinden köstekli saati
bu benim hayat ayracım oğul dedi
tekrar araladı ve anlatmaya başladı
ne çileli olmuştu onu kendime yar edişim

anası ilk başta kabullenememişti beni
babası ise bu maaşla ev mi geçinir demişti
onları ikna etmem iki senemi yemişti
o dakika derin bir nefes yine gözyaşını zapdetti

nikahımız oğul mahallenin ortasında oldu
bende ana baba olmayınca gücüm buna yetti
ama almıştım ya onu mutluluğu paha biçilmez
derme çatma o ev saraydı artık bana

nikahtan altı ay sonra hamile kaldı oğul
ondan sonrası bir telaş ki sorma gitsin
sabah dokuz akşam beş memuriyetime
birde gece mesaisi ekledim garsonum diye

aile reisi olmak kolay iş olur mu
o dokuz ay kaçta yattım kaçta kalktım bilmem
ama her dakikasında ayrı mutluydum
kollarımda kadını ve beklediğimiz çocuğumuz

o sıra bir tebessüm ihtiyarı alıkoydu hüzünden
ve bir cümle sıkıştırdı tebessümden sonraya
’’aşk’’ dedi varlığını hediye edip can bulmaktır...
arayı uzatmadan döndü hikayeye

doğum gece vakti olmuştu oğul
ben gece mesaisinde çocuğumuzun patik parası peşindeydim
saat ya birdi ya iki dükkana bir telefon geldi
sonra kendimi hastanede hatırlıyorum

doğumhane kapısına vardığımda annesi oradaydı
yüzünde bir telaş bir sıkıntı, anlamıştım da
doğum telaşından sormayı unuttum nede olsa baba olacaktım
tek sorduğum ne kadar oldu içeri gireli idi

saatine baktı ve üç saat oldu dedi
bekleyiş ilerledikçe bendeki heyecanda sıkıntıya döndü
sabaha karşı hemşire kucağında kız çocuğuyla
suratındaki acı bakışla bir kızınız oldu dedi

her şey buraya kadar masal gibiydi
eşimi sorduğumda cevap için doktoru bekledik
doktor doğumun zor geçtiğini söyleyince
karardı benim gözlerim birden bire

doğum umulduğu gibi gitmeyince
bir anda seçim yapmak gerekmiş kim yaşasın diye
benim hanımda cesur mu cesur
kimseye sormayın çocuğum yaşasın deyip mevzuyu kapatmış

bana sorsalar ne derdim bilmem oğul
hanım benden cesur ki direk yapmış seçimi
ve gözlerinden yaş dökülür oldu ihtiyarın
bu sefer zapt edecek bir şey yok derken

bir kız sesi dede diye gelir oldu yanımıza
ihtiyar saati cebine atıp torunum diye kucakladı
tıpkı ana annesi gibi deyip öptü yanağından
bana müsaade oğul dedi nasılsa hikaye bitti

tam torununu kucağına alıp kalkarken kızıda geldi
uzaktan bakınca herşey güzeldi
hele mevzuyu bilince acıda olsa tat buluyordu
elbette değişiyordu her şey, mutluluk vardı ama bir eksik

o ihtiyarla hiç denk gelmedik sonrasında
ama giderken söylediği söz hala aklımda
aşk oğul, hayallerin kadar uzun mutluluğu olmasa da
o mutlulukla geçecek koca bir ömür bırakır sana