Çıktım sevdamın yolculuğuna
Yalnızlıklar şehrinin dar sokaklarında
Yürüdükçe sessizce gecenin ayazında
Ayaklarımın taşlarla buluşmasıydı

Gecenin zifiri karanlığında
Beni takip eden sadece ayak seslerimdi
Taşlarla buluşan en güzel sesler
O sesler beni sana getiriyordu derinden

Yürüdüğüm sokağın evlerinin penceresinden
Cılız ışıklar süzülüyordu gözlerime
Sensizliğin hüznünden
Bu hüzün sana yolculuğumda can yoldaşım

Sabah olmadan güneş doğmadan kavuşmalıyım
Güneşin ışıklarıyla birlikte gözlerinin ışığıyla
Kalbinin en taze sıcaklığıyla buluşmalıyım

Çeşmi bülbülden dinledim hüzünlü aşk nağmeleri
Sönmedi ki bir nebze olsun çeşmi bülbülün hayalleri
Kavuşmaktır yollar uzun olsa da sana bu garibin halleri
Ey canım yoldaşım rehberim Muhterem Nebi

Çocukken arkadaşlarımla çelik çomak oynadım
Bir ömür boyu yürüdüm ben bu yolları sensiz
Toprak yolların toprağında tozunda izini aradım
Ve bildim ki bir gün yollar kavuşmakla biter bir gün

Yürüdüm hızlı adımlarla yürüdüm taş kaldırımlardan
Yol arkadaşım yolun sonunda onlarda ayrılır benden
Takip ettim ayrılmadım yolculuğumda taş kaldırımlardan
Kavuşturacak ya beni sevdamın son durağına ve toprağına

Hani ayrılmanın karşılığıydı buluşmak bir gün
Geldim işte kapına sabah olmadan geldim bu gün
Kapına kabul et yürüdüğüm yollar bana hep hüzün
Bir ömür hüznü yaşadım hep sevdana kavuşmak için bu gün



İzin ver bu aşkı garibe
Ravza’nın gölgesinde
Misafir kalayım bu gün
Ve bitsin bir ömür yaşadığım hüzün

Kapına kavuştum ya bu gün
Ömrümün en bahtiyar günü bu gün
Artık ruhumu teslim etsem de rabbime
Gam yemem çünkü bitti gönlümde hüzün

Osman Dindar
İstanbul 02/11/2010