Aylardan kasım

Aklıma düştün anne!

Sensizliğin soğuk nefesini ciğerlerime çekiyorum

Körpe hayallerime mi sarılsam

Sarılsam da neye yarar bu saatten sonra

Ellerime baktım!

Küçücük mini minnacık

Tıpkı senin ellerin!


Hayalin gözlerimin önünde o küçücük ellerin elimde

Buz kesmiş üşümüşsün anne

Şimdi nasıl ısıtırım

Hangi yokluğuna yanarım bilemedim

Aç gözlerini!

Bak benim de ellerim buz tutmuş

Şimdi de ben üşüyorum anne…


Ankara sokaklarının katil suratlı puslu kaldırımları

Yıkıp yok ediyor hayallerimi

Sensiz çok uzaklarda şefkatini ararken

Umutsuz suratlar kalıyor geride her attığım adımda

Şimdi çaresizim çok çaresiz

Çare senmişsin

Sensizlik çok üşütüyor anne…


Yalnızlığım kaderim olmuş

Dökemedim bir damla yaş

Karalar bağladım sensizliğin vatanında

An be an anarken adını

Hıçkırıklar düğümlenir boğazıma

Düşlerimdesin sensiz geçmez hiçbir gecem

Aç gözlerini!

Sensiz düşlerim üşüyor anne…


Kalem tutmaz soğuktan morarmış ellerim

Anlatamam artık seninle sensiz yaşananları

Bir yazabilsem

Ah anlatabilsem

Utancından gök kubbe donar

Mustafa’na ecel konar anne!


Yüreğim kanar içim sızım sızım sızlar

Bilirsin deli doluyum ele avuca sığmam

Çağlarsam önüme çekilen bentler durduramaz

Cehennem zebanileri dize gelir önümde

Korkarlar ah’ımı almaktan

Kapılarını açmazsa sana

Cennetin melekleri

Bin pişman olur karalar bağlar

Nur yüzüne cennet yakışır anne…


Meğer hiç büyümemişim

Büyüyeceğim yerde git gide küçülürüm yokluğunda

Ezilirim sana olan muhabbetimin altında

Aynalara bakamam;

Sensiz geçen günlerimin hesabını veremeyeceğimden korkarım.

Karanlık gecelerin matemi tüter sönmüş ocaklarımızda

Uyur uyanık gecelerime dizerken sensiz hayalleri

Aç gözlerini!

Sar sarmala

Sensiz hayallerim üşüyor anne…


Soluk kalır yürekler alır mı sensiz nefes

Kalpler atar mı anne şefkati olmayınca

Dört bir yanımızı ısıtmışken ana yüreğin

Bırakıp gittiğinde anladım

Meğer seninle yaşamak cennetmiş

Şimdi yoksun ya

Her gecem haykırışlarımın gölgesinde buz kesiyor

Aç gözlerini!

Sensiz umutlarım üşüyor anne...



Mustafa KARAAHMETOĞLU

Ankara, 17.11.2014