Yokluğuna ağlamak mı? asla... Üzülmeyi çoktan unuttum.

Özlemin ayrı bir anlam kattı ömrüme, çünkü tebessüm açtın gözlerimde.

Sen gülmeyi severdin bir de güldürmeyi.

Hiç mi kızmazdın be annem, hiç mi öfkelenmezdin.

Ne bir KÖTÜ SÖZ düştü dilinden ne de KİN aktı yüreğinden.

Sen şimdi gözlerimde tebessüm açıyorsun.

Dokuz çocuk anne dedi yetmedi mi sana be annem, tüm mahalleli Hatce anne derdi.

Eminim şimdi onlarında gözlerinde tebessüm açıyorsun.

Sokakta karşılaştığım anneler var öyle güzel gülüyorlar ki bana içten, sanki sen oluyorlar.

İşte o an gözlerimde tebessüm açıyorsun.

Bazen bir el sıkıyor yüreğimi, odalara sığamıyorum.

Denizin ortasında liman arayan bir tekne gibi salınıyorum ve bir anne arıyorum.

Buluyorum, buluyorum ya...

İşte o an gözlerimde tebessüm açıyorsun.

Şiirler yazıyorlar, sözler diziyorlar sana.

Biter mi sanıyorsun.

Seni anlatmaya sözler, seni anmaya bir gün yeter mi sanıyorsun.

Sen şimdi gözlerimde tebessüm açıyorsun.


Nilgün KURT/9 mayıs 2015/GÜMÜLDÜR