Aşk bazen bir kere görebilmek icin cesaretti bizim için..
Mesafelerin önemli olmadığı
Aklın düşünemediği
Kalbin heyecanla çarptığı bir rüyaydı...

Bir adım dibimizde yada dünyanın bir ucunda farketmezdi..
Uzaklıklar sevdamiza engel olamazdı..
Peki ya ask? Ask engel tanırmıydı?
Tabikide tanımadı...


Bazen bir çift gülen göze
Bazen tatlı bir dile
Bazense yaşadığımız kısa mutluluklara heba ettik hayatlarımızı.
Değermiydi diye düşünmedik bile çoğu zaman...

Biz askimizi hesaplara vurarak secmemistik
Çok tembeldik matematikten de hic anlamazdık..
Ölçüsü de yoktu sevgimizin..
Tartmaya kalksak terazi bile tartamazdı yüreğimizdekileri..

Kalemlere dökerdik çoğu zaman dile gelmeyenlerimizi..
Bazen ağlar..
Bazen yüzümüze gülen herkesi dost sanıp anlatırdık hayallerimizi..
Bazense hiç kimsenin bilmediği gizli dünyalarda doya doya yaşadık sevdamızı..

Çıkarsızca beklentisizce sevdik kendi içimizde
Mutluluğumuzu bilen bilmeyen herkesle paylastık
Kimseden zarar gelmez dedikce de yanıldık..
Korkmadık yılmadık yıkılmadık
Biz aşkı herşeye rahmen deli dolu yaşadık....

Ağlarken bir anda gülüşmeye başladık bazen
Sevdiklerimiz için yeri geldi ağladıkta belli bile etmedik
Sustuk yutkunduk en kuytulara sakladık gözyaslarımızı
Ne uğruna ?
Kim için diye bile düsünmedik hicbir zaman..
Menfaat beklemedik
Sevdamiza kimseyi de dahil etmedik...
Sadece sevdik sadece değer verdik..
Biz herkesi dost bildik herşeye inat deli dolu sevdik...