İçim param parça, beynim darma dağın.
Yüreğim yanıyor, gözlerim kan ağlıyor.
Ne söylesem söyleyeyim, ruhsuzlar beni anlamıyor.
Türkmenler öksüzmüş, Türkistan yetimmiş,
Hiç kimseyi ilğilendirmiyor.
Tüm Türk Dünyası, bir ölü toprağı altında.
Sanki bir kabrin içinde,
Sesizce!
Adeta, hesap gününü bekliyor.
Yöneticiler dersen, ihtişamlı saraylarında.
Altın kaplama kadehleriyle,
Yetim kanı yudumluyor.
Kimileri!Yahudiden, Ödül alıp yan gelip yatıyor.
Bazıları!Sınırlardan, yabancı asker salıyor.
Şatafatlı saraylarında krallar gibi yaşıyor.
Vatan hainleriyle bir olmuş, sürekli yaramı kaşıyor.
İçim, şuan bir volkan gibi coşup taşıyor.
Çevremizde, bunca dertler yaşanırken.
Askerlerin, ensesinden kahpece vurulurken.
Bayrakların, göklerden indilip yakılırken.
Kimileri! kaybettiği itibarına yanıyor.
Yoksul halkın paralarıyla,
Yaptırdığı, dünyanın en görkemli saraylarında,
Kaybettiği itibarını arıyor.
Dinlemekten bıktığımız eski kasetler
Tekrar sarıyor
Bunca rezilliğe rağmen hala
Mağdur edebiyatı yapıyor
Fakir fukarayla bir olduğunu sanıyor
"Garip gurabayla yatıp kalkıyor"
Bir yandan’da vatanı parselleyip satıyor.


ATİLLA 46