Beni de severmisin ? demişti gözlerime ilk baktığında ..
Küçük dünyanda banada yer varmı ?
İste o an zaman durdu..
Birbirimize baktik bir müddet sustuk bakışırken kelimeler düğümlendi konusamadık..

Ne zor bir kelimeydi beklenen cevap..
Hayatımda onada yer varmıydı ?..
Sustum ...
Söylenecek birçok cümle vardı var olmasınada söyleyemedim..
Öyle güzel bakıyorduki gözleri..
O mavi gözler öyle heycanlıydı ki
Kalbinin atışını hisssetmemek te mümkün değildi..

Sustum..
Belki kırılmasından korktum
Belki anlasılamamaktan..
Belki de onu anlatacak kelimeleri anlamsız kılmaktan korktum..
Nasıl anlatılabilirdi ki böyle bir sevda?
Gözlerine bakmadan
Nefesini hissetmeden
Bir gün bile yanında olmadan sevmek nasıl anlatılırdı ..

Öyle çok sevmiştimki buna rağmen cevap veremedim..
Sustum..
Heyecanlı gözleri bir anda hüzünle doldu.
Konuşmaya yeltendi konuşamadı.
Ben dedi
Seni dedi
Bizi dedi biraz kekeledi söyleyemedi..
Onca zamandır duymak istediğim sözler değil miydi bunlar?

Söyle dedim içimden ne olur söyle..
Devam et susma..
Söyleyemedi..
O an anladım susmanın ne illet bir şey olduğunu..
Bir canı nasıl yaktığını
Bir cana nasıl hayat verdiğini..

Onunda canını yakmışmıydım susmalara hapsederek kendimi..
Benim gibimi hissetmis miydi?
Peki ya gözleri ? onlarda buğulanmış mıydı?

Hafiften başımı kaldırdım..
Susma sende benim gibi susma diyebildim sadece..
Ellerimi tuttu..
Gözlerimi gözlerine eşitledi.
Her mısramda her cümlemde anlattım seni dedi..

Adına şiirler değil destanlar yazmaya hazırım..
Bir şiir neleri anlatabilir ki ?
Yüreğimdekileri hangi kalem yazar?
Hangi kâğıt dile döker ?
Sen benim şiirlerle bile anlatamadığım ..
Sen benim şiirlere sığdıramadığım
Sen benim huzurumsun dedi..

Gülümsedim ..
Gözlerimi kıstım ..
Seni seviyorum
Seni gerçekten seviyorum diyebildim.
Susma hapishanesinden kaçıp
Mutluluk dünyasına bir anda merhaba dedim.
Merhaba....