2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1226
Okunma
Doyamamak kardeşliğe; böyle bir şey olsa gerek. Öz canından ve kanından olan insana doyamamak.
On sekiz sene uzun maceranın içinde kısa bir parça. Hoş ne kadar uzun olur bilinmez ya. Boşa geçmiş her şey, kaldım baş başa, tek başıma. Tek başına bir eksik parça...
Yalnızlık kaderim mi benim böyle?
Neden ayrıyız biz her zaman söyle?
Ufakken bilmezdim yaşadığımı,
Büyüdüm bilirim eksik yarımı.
İlkokul, seninle birlikte tek yıl,
Dedim ya ufaktım ermezdi akıl.
Unuttuklarıma döküyorum iç,
Hatırlamıyorum hiçbirini hiç.
Hep, beraber devam edecek sandım,
Yalana inandım, bana aldandım.
Geride sessiz bir çocuktu kalan,
Yol göründü sana artık Bolu’dan.
Dile kolay tam beş senemiz yitti,
Hayallerim vardı da çekip gitti.
Bir sır verdi hayat bana çok gizli,
Yeni bir macera şimdi Denizli.
Son öğrenimin bu senin, bitti de,
Akmasın yaş artık gözlerimden de.
"Saçmalama", dedi kaderim "deli",
"Hayatın değişti ve abin evli".
SCKaradeniz [Mr.Lonely]
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz