31
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
3091
Okunma

güneş ışıklarını saçıyordu
çivit boyalı evin
pancurlu pencerisinden
kireç badanalı odasına
tahta kapının gıcırtılı sesiyle
kerpiç duvarlarda yankılanan ses
sevinç çığlıkları kulakları deler
ve bir bebek ağlıyor
göğsünü yırtarcasına
doğuşunda ağlıyordu
yaşamın acımasızlığında
zaman zaman yine ağlıyacak
ve bir sabah
kara önlük içinde buldu kendini
okula başlamıştı
duvara asılan tahta kara
sınıfın boyası oturduğu masa gri
yazgıları kapkara
umutlarında var aydınlıklar
sıra olup çıkarlar köyün yollarına
sokaklar tozlu çamurlu
yine de söylerler şarkılarını
güle oynaya
yaşamın acımasızlığında hayeller
en güzel çağlarında
ölgün ölgün bakan gözler
yaşama dair önlerinde engeller
yarınların aydınlık olacağı umudunu
körpecik yüreklerinde taşıyan onlar
Nazmi Şenusta Orhangazi/ BURSA 05.05.2015.
5.0
100% (31)