yasadışı bir özlemin göğsümde belirmesi bu.
ben çatısı uçmuş balkonların gül yüzlü çocuğu.
gözlerimde anne kokusu.
yüreğim işgal edilmiş bir gecekondu.

şeker vermeyin bana,
yaşım değilse de acım büyük.

saçlarım kirli,
ve ellerim bulanık biraz.
yaşıtlarımdan daha büyüğüm ben,
parklarda koşuşturmak değil sevincim.
bir mezar başında sabahlamak.

ben yetim bir çocuğum,
ben öksüz bir oğulum.

tren rayları uzanır buradan kasabalara,
kaçıp kaçıp giderim babama.
biletsiz yolcusuyum cam kenarlarının.
yamalı papuçlarıma bakıp geç der
görevli amca.
akşama geç kalma der babam,
sırtımı sıvazlar önce,
selam söyler anneme.
bir buket özlem bırakırım toprağına babamın.
yine bir kara trende kaçak yolcu olup dönerim.

gün geçmez,
annemin yanında alırım soluğu.
onun toprağı daha ince,
ellerime taş batmadan gezinirim teninde.
üşütme der.
kavga etme der.
sabret,
bir gün kavuşacağız seninle.
onun da göğsüne bir öpücük kondururum,
kokumu bırakırım, annem kokumu çok sever.

ben yetim, ben öksüz.
ben ölümü iki kez tadan küçük çocuk.
iki toprak arasında,
eski papuçlarıyla hasret dokuyan.

daha sıra bana gelmeden,
ölümün benden aldığı ne çok.
ben ölsem bugün,
kaybedeceğim hiçbir şeyim yok.

ben çatısı uçmuş balkonların gül yüzlü çocuğu.
gözlerimde anne kokusu.
yüreğim işgal edilmiş bir gecekondu.
ben iki ray arasında hep kaçak
küçük bir yolcu.

- Abdullah Cemek