Ertelenmiş bir umudun sırtına yüklemişiz korkularımızı
En çokta yüreğimizdeki parıltıları erteleriz.
Kendimle ertelenmiş sözcüklerimin savaşı zamansız
Mevsimlerde ilkbahar aylarda mayıs dört etrafı sensiz

Oysa sevmek, daha kolay gözükür korkmaktan
Kopar zincirlerini geçmişin bağlarından
Bakma artık mazide kalan karanlık dehlizlere
Bir güneş doğdu şimdi ufuktan taptaze
Mevsimlerde ilkbahar aylarda mayıs dört etrafı sensiz

Kaza süsü verilen yaşantımda intiharlardan geçiyor ömrüm.
Beynime geçirilen prangalar ruhumun dizginleri şimdilerde!
Dilime mühürlenen bitimsiz suskunluklarımda kayboluyorum
Mevsimlerde ilkbahar aylarda mayıs dört etrafı sensiz ömrümün.

Bu yüzden yokluğunu oruç gibi dilimde tutuşum
Ve bu yüzden kelimelerin dilsizliğinde dilsizce susuşum…
Gerçekleşmeyen düşlerim sonu gelmeyen düşüşlerim
Var bu kentin kaldırımlarında.
Yine Mevsimlerde ilkbahar aylarda mayıs dört etrafı sensiz ömrümün.

Oysa ne çok istemiştim bir kerede mutluluktan dolmasını gözlerimin
Bir kerede sevinçten dönmesini başımın
Yüreğime çelme takmasını sevdanın düşürmesini beni
Bu kentin yorgun kaldırımlarına
Mevsim ilkbahar aylarda mayıs dört etrafı sensiz geçen ömrümün.

Yüreğimin teline her vurduğunda tutamıyorum hıçkırıklarımı..
En ürkek halini giyiniyor söyleyeceklerim susuyorum...
Ağlamaya hakkım yok biliyorum Gidiyorum senden çok uzağa...
Biliyorum Mevsimlerde ilkbahar aylarda mayıs dört etrafım geçecek sensiz

04/05/2015
S.Muhammed KARAKAYA