Burası Türkiye’dir, bu benim memleketim,
Burda bir tek devlet var, o da benim devletim
Bu bayrağın altında, bu toprakta yaşayan
Kürt, Lâz, Çerkez fark etmez, hepsi benim milletim.

’Ayrı milletiz’ diye ortaya atılmışlar,
Terörle, katliamla isyana katılmışlar.
Bir yanda, dağa çıkıp hak arayan eşkıya,
Bir yanda da, âcizler, uşaklar, satılmışlar...

Biz kardeş bellemişiz, onlar değilmiş meğer,
Toprağımda, başka bir devlet kurmaksa eğer,
Bilin ki, vatan bizim kutsal toprağımızdır
Uğrunda yok olmaya, yok etmeye de değer...

Yeni devlet kurmakmış, toprak bizden, su bizden,
Baraj, okul, fabrika, petrol kuyusu bizden...
Bu, kurmak değil, cebren işgal etmek demektir
Bunu isteyenlerin, yok mu korkusu bizden? ..

Ben, bu devleti, nice meşakkatlerle kurdum,
Şehit kanı fışkıran bu toprak, benim yurdum.
Eşkiyaya ’pes’ edip, teslim mi olacağız,
Nerde millet, hükumet, nerede benim ordum?

Malazgirt ovasına doğan güneş aşkına,
Anadolu’mda bin yıl tüten ateş aşkına,
Yok edin ihaneti, haydi, Allah aşkına,
Bu topraklarda yatan ecdat, kardeş aşkına...

Son sözüm, milletin tüm ergin kuşaklarına;
Meydanı bırakmayın ’SEVR’in uşaklarına.
Gelin, güneş yeniden hayat versin, can versin
Ülkemin boynu bükük buğday başaklarına...

Ünal Beşkese