Vatanını kayıp etmiş yetim nedir bilirmisin sen usta
Bir gurbet elde masum ağlayan bebek misali
Çığlık çığlığa vicdanım boğuluyor boğazımda
İsyan etme diyorlar nasıl etmem pinokyonun elinde
Oyuncak oldu masum insanlar büyüyor burunlar
Her hecede

Adalet mi dediniz?

Adalet ablanın sesi çıkmaz kılıcı kesmez olmuş
Cilveli koca karıya benziyor artık
Şuurunu yitirmiş münafığına sükut
Kelepçelenmiş elleri toprak deşiyor
Vadesi yetmemiş ölümlere meydan okuyor

Seb-i Arus özlüyor ruhlar onun yüzünden
Taklit ederken huzuru
Güvercinlere yem oldu gelecekdeki güven
Türkmenin nesli sönüyor imdatlar lal

Ekilen bunca haksızlık bir gün mantar gibi bitecek diyerek Ya Sabır da kilitlenir kalpler

Kökten sökülüyor en güçlü ağaçlar
Çiçeğini beklemek hayal olsada
Ve Mevlana diyecek "Sen çiçek oİup etrafa guİucukİer saçmaya söz ver.
Toprak oİup seni başının üstünde taşıyan buİunur."

Harman zamanı gelirken
Siyah güller kan ağlıyor sevdalı
Bülbülün önünde ay yıldız dilek tutuyor

Zulüm listesi kabarırken Tanrının adını anarak
Koca Yunus şunu diyecek "Bir kez gönüİ yıktın ise bu kiİdiğin namaz değiİ yetmiş iki Miİİet dahi eİin’ yüzün’ yumaz değiİ."

Gecenin koynunda bürünmüş aileler
Girdap da baş dönderiyor korkuları

Anastezi iğnesi vuruldu bir bir imkanlara ,çabalara ,lokmanlara!
Diktatör rüzgar yüzümüze okşarken

Ey Türkmen bak Şemsi Tebrizi ne diyor size okuyun ders alınız diye
"Anladım ki: İnsanlar; Susanı korkak. Görmezden geleni aptal. Affetmeyi bileni çantada keklik sanıyorlar. Oysa ki; biz İstediğimiz kadar hayatımızdalar… Göz yumduğumuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlarız.


Ey Türkmen ağlama senin de bir gün günün doğacak
Sana bu zulümleri yapanı o gün ulu adalet boğacak


Ayse Kavak