Bir akşam üstü kahvesidir bu,
Biraz sıcak , biraz neşeli .
Fincan köşesiz. , sadece şekilli ,
Ve kaybolup giden ben , birde sen var tabi.

Sen bilmezsin bu kahvenin tadını ,
Her yudum hem zehir , hem beni sana sürükleyen bir nehir.
Takılıp kalmaz , illaki sana ulaşacak.
Bulamasada yinede sürüklenecek işte.

Sormaya çalışıyorum kendime ,
Bu sürükleniş nereye varacak böyle ?
Cevap bulamamak sıkıyor canımı.
Sonra sus diyorum kendime sus, bu sürüklenis seni çok yakacak.

Bir ince ses var aklımda ,bir ince nefes.
Senden olsa gerek bu yutkunmalar
Adın gelince aklıma
Senden olsa gerek ,konuşamamak.

Öyleki zamanı bile eskittim ama bir seni eksiltemedim içimde.
Bakma yıllar geçmesine ben hiç unutamadım , başaramadım.
Bilirsin birazda beceriksizim .
Elime yüzüme bulaştırdm sevmeyi.

Neyse kahvede bitti. Hadi şimdi sıra sende.
Nasılsın iyimisin yaz da bilelim.
Özlemim geçer belki yaz.
Yaz işte bekleme , zaten bekledik yeteri kadar seninle .

Yunus Aslan