Bilsen
Kaldırımlarda saydığım parke taşlarını
Asırlık çınar ağaçlarından yere düşen yapraklarla dansımı
her tekmelediğimde
Paramparça oluyorken sanki yerküre
seni arıyordum içinde

yine yoksun vicdansız
gazel olmuş yaprağın çıkardığı hışıl seste hayalin
kulak kabartacak oldum
inleyen yüreğimdi sadece

temizlik görevlisi kaldırırken yerden yaprakları
içimden sakınha, sakın incitme
belki o sararıp dökülen çınar yaprağı
son bir mühlet ister vedaya
dalda kalan adaşı yaprağa
diyecek olurken bile seni hayaletmek
her zerrenle rabıta kurdum bak yine

pes değilmi?
sen bu yerkürede o yaprak bile olamadın
hicranlarımı acılarımı
katık yaptım sahtede olsa mutluluğa
o çınar gibi dökmedim içimde besledim
inan inan hücrelerim bile şaşırdı bu oyuna

anla artık
fanusun içindeki kadavra parcası
bilmem hangi meçhulündür
nasıl aydınlatır çakışitığında kramazon dna sı

yerkürede bir labaratuvar titizliğinde
aşkı ve sevgiyi aramaz isen
o yaprak hışıltısının ilanı aşkı bir nefes olur
bir başka beldede bir başka gönülde
sefil olur ama kıralda
sen bitanem sen…..
olursun kadavra, fanusta


Mustafa YILMAZ (sertesenyel)
2015/Ankara