Şair deyip geçmeyin yazılmıyor haybeden.
Öncesinde sevip de gün gelip de kaybeden.
Nice harfi heceyi boşaltmaz mı heybeden?
Yazıp çizmek olmasa şu dünyaya küserim.

Şiirler hepimizin kimse sanmasın özel.
Benim için ayrılık zaman içinde ezel.
Mal da mülk de yok gözüm varım yoğum bir güzel.
Ne yazıp ne anlatsam onu söyler eserim.

Yedi deniz bilmeli dalgayla olmaz sızı.
Muradına eremez insanın sabırsızı.
Ne deli divaneyim ne de gönül hırsızı.
Bende insan oğluyum sizler gibi beşerim.

Evi barkı boşlayıp mesken-i cânân saydım.
Şu dünya hallerine kâmil olunca aydım.
Azap yarim ol dedi güneşi görüp caydım.
Gökleri deniz sanıp yelken olur şişerim.

Bıçak geldi kemiğin ta dibine dayandı.
Aşka pembe dediler karalara boyandı.
Ateş dedim köz oldu yine yandı da yandı.
Duman alıp geceler ciğerimi deşerim.

Akşam vakti düşünüp seherde çala kalem.
Şiirlerim düşerken uykuda bütün alem.
Bir dirhem uyku ile gözden düşerken elem.
Ezan vakti olunca hesabımı keserim.

28 Nisan 2015 Saat 04.10
Güzelçamlı/Kuşadası

Mehmet Fikret ÜNALAN