Hakikat.
O cevval kadının nedense sönmüş neşesi
hüzünlü yüzüne düşmüş akşamın gölgesi
solmuş gözlerinin o güzelim Menekşesi
kısık sesle hüzzam bir şarkı terennüm eder
güne inen akşam gibi gölgeler ve keder
zikreder gibidir akşamı bildiren saat

kökten sallayıp sarsmış koca çınarı firkat

sanki kalmamış zarif endamından eser
vazgeçmiş yaşamaktan da perişan derbeder
nerde o tablodaki kadın nerde şaheser
bir cevval kadındı nedendir sönmüş neşesi
solmuş gözlerinin o güzelim menekşesi
güne inen akşam gibi yüzünde gölgeler

yine aynı hali tavrı yine aynı rikkat

uzaklardan gelen sese kulak verir bir an
içine ferahlık doldurur okunan ezan
sarar huşu ile on bir ayda gelen sultan
kalbindeki iman ruhuna dolar neşeyle
bu kez Saba makamıdır dilde terennüm de
birer birer yanar minarelerde mahyalar

dirilir birden kalp tecelli eder hakikat

12/Ağustos/2010/Perşembe

Yüksel Nimet Apel