İkisi yalnızlığın temsili duvarlarım ve sen
Sana ne şarkılar yazmıştım ah bir bilsen
Varlığın daha acı ne fark eder geri dönsen
Bana unutmak düşer gitmeden hoşçakal dersen

Sevginden vazgeçtim yeterdi bana saygın
Madem suya düşecekti neden çıktı bu yangın
Bütün neşem kasfete kapılmış ruhum baygın
Çöle düşmüş Mecnun bile Leyla’sına dargın

Bu hayatta sevmekten öte yaşamaktı tek derdim
Bana dünyayı kurtar deseler intihar ederdim
Tebessümün bile yeterdi ben öyle seyrederdim
Bırak kalsın aşk biri gidecekse ben giderdim

Sanmasın kimse gözlerim mutluluktan ağlıyor
Aldanmayın ışıltıma küllerim parlıyor
Yırtılsın bütün perdeler daha neyi saklıyor
Dokunmayın yüreğime aklım zaten taşlıyor

Sen olmayan kalbimi okyanusta bıraksın
Bir yangın ki yanar içimde sen ilk kaçansın
Su tutsam ne fayda gönlüme düşen su da yansın
Yaşlarım buhar olmuş bir damla su nasıl dayansın

Gündüzleri aldığın bari geceyi verseydin
Dumanımı izlediğin küllerimi söndürseydin
Ne çok severdin aslında biraz dinleseydin
Gitmene lafım yoktu keşke bekleseydin