Yıkık duvarların gölgesinde
Gariplerin, kimsesizlerin,
Sessiz çığlığı gelir.
Ne zaman bu sese kulak versem,
Canımdan can veresim gelir.
Kimsenin çocuğu değildir, onlar...
Hüzünlü kalplerin mekanıdır onlar...
Geleceğe hep ümitle bakarlar,
Yıkık duvarların gölgesinde...

Harabet ehli zannederiz,
Kendi zannımızca...
Pejmürde görünüşünün altında,
Gizli bir hazinenin,
Haznedarıdır onlar.
Kaygı ve korkulardan uzak
Arınmıştır kalpleri berrak berrak...
Yüce Sultan’ın emrini bekler dururlar,
Yıkık duvarların gölgesinde...

Herkes onlara acırken,
Onlar da herkesi acırlar.
Yoktur ki kimsenin kimseden haberi...
Setreylemiştir Allah,
Halkın gözünden onları.
Gözlerini dikmişlerdir onlar...
Ötelerin ötesine...
Nazargah-ı ilahidir kalpleri,
Yıkık duvarların gölgesinde...

Yaşayan sen misin?
Yoksa onlar mı?
Bir kıyasla...
Gerçek mutluluğu tadan onlar mı? Yoksa sen mi?
Bir kıyasla...
Hayalle gerçeği gören,
Onlar mı? Yoksa sen mi?
Bir kıyasla...
Gel, sende sırtını bu duvarlara yasla.
Ebediyete kadar uç;
Yıkık duvarların gölgesinde...
Aydın ÇETİNER(2014)