Zaman,can çekişir gibi,
Ulu Çınarın,sararmış yapraklarında.
Sonbaharın rutubeti,
Geceyi sarmalarken içine,
Yıldızlar ve Ay,
Kaybolurken koyu karanlıklarda,
Ve ben,
Örselenmiş gençliğimin düşlerinde.
Parçalanmış umutlarım,
Çilingir sofralarında,
Ve şişelerin diplerinde,
Bırakılmış,sevdalı yıllar.
Sen,payına düşeni,
Alıp giderken,hayat mezattan,
Bilesin ki,bana kalan,
Bu harami sofrasından,
İçi boş sevda tortuları,
Ve buz gibi,soğuk hüzünler.
Şafağı sökmek isterken,
Alaca karanlık,Tan’ın bağrından.
Bütün çıplaklığı ile gelir,
Gözlerimin önüne gençliğim.
Anımsarım,Yıldızsız karanlık geceleri,
Ve sensiz geçen,
Dilim dilim günleri.
Sen varken yanımda,
kuytu karanlıklarda,
Akrep’i kovalayan,Yelkovan misali,
Küt küt atan yüreğim,
Vururdu saatin sesi gibi.
Herkes,payına düşeni aldı bu,
Yaşam denen sofradan.
Bana haramilerden arta kalan,
Örselenmiş bir geçmiş,
Kırık bir hayat,
Ve bir kaç yırtık,solmuş fotoğraf.

Tuğal KÖSEMEN