Çingenem!..

Çin çin ‘den aldık kızı,
Çingene’nin hası çıktı,
Kalaylı kap sandık onu,
Kullanmadan pası çıktı…

Düdüklüde tavuk pişti,
Hepsi tavana yapışıp kaldı,
Akşama yemek beklerken,
Ağzım-dilim apışıp kaldı…

Sokulup koyna, zıbarırım,
Kokudan her gün ölsem de,
Eve gelmem, dışarı dayım,
Yürürüm saba taban ben de…

Güzelliğine zeval gelmez,
Gören döner bin kez bakar,
Yalnız beni yakmaz öyle,
Cihan bilse hepsin yakar…

Süpürgeyi kafan da bil,
Merdane gibi kullanır,
Belki ağda yapar sanın,
Canı tatlı hep kıllanır…

Pembe güller fistanın da,
Yanakları gamzeli gelin,
Zor biri olsa da, o benim,
Olamaz ki, zaten elin…

Ağzı öyle laf yapar ki,
Çatal kara dut kurusu,
Leke yok bendi sağlam,
Ona sorsan bir durusu…

Çadır kurmuş zamanında,
Çayır çimen yere yatmış,
Kuş tüyü yatak sunsan,
Bilmem neresine batmış…

Aldandı gönül bir kere,
Ay parçası sanı verdik,
Yüzde keramet yok imiş,
Güzelliğe kanı verdik…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
06.12.2012