dönerim için için bu alem de ne biçim
hizmetkar ağa olmuş yanıp duruyor içim



ağlarım dağ ve taşa bir kirtik duyan var mı
bir garip kul düşerse elinden kim tutar ki
eli cebe atıp da hak yola uyan var mı
kim ışığa koşuyor ortalık öyle târ ki

soldu güller goncayken bülbüller koyup kaçtı
kahpelik kol gezerken insanlık yoldan şaştı
nerde ar edep haya en son hırsızlık taçtı
hak hukuk belli değil şimdi kim kime yar ki

şeref namus edilir menfaatlere araç
hak bilip hak denmiyor helale yaşam kıraç
neye el atsan çürük doğru işlemez saraç
ayak baş baş ayaksa haksızlık kime kâr ki

sağ gösterip sol vurur asla geçmez ki kinler
yok yere döker kanı çatışıp durur dinler
karga öter bülbül sus çirkefe döndü günler
yolsuzluğa öyle çok pirim verenler var ki

bir miyar bin ünsiyet herkes çıkara koşar
kurt sinip oturursa it de haddinden taşar
çocuklar keklik gibi avlanıp yere düşer
bel bağlarsan kötüye kim iblisi kovar ki

komşu komşuyu saymaz dönüp gerçeğe bakmaz
şeref aç biilaç iken şerefsiz adam takmaz
değersiz el üstünde değeni kimse çakmaz
teke insan sayılır her beşer ol davar ki

biz sizi unutmayız kopartır gerçeğinden
bir gün bu halk kalkarsa kaçılmaz köteğinden
şah damarın alır da dökerler eteğinden
zinhar çıkma karşıma kinimi kim savar ki…




(24.04.2015) AZAP…