Öksüz yetim bir resim duvarda boynu bükük
Tüm renkler siyah beyaz, öylece pinekliyor
Ardında bıraktığı ne varsa kırık dökük
Ha geldi, ha gelecek son treni bekliyor
-Öksüz yetim bir resim duvarda boynu bükük

Yıllar içmiş ferini tozlanmış camekanın
Belli belirsiz yüzler gülüyor siyah beyaz
İçlerinden birisi yabancısı mekanın
Kirpikleri üşümüş bakışları kor ayaz
-Yıllar içmiş ferini tozlanmış camekanın

Eşyalarda can bulur mazinin tüm hatları
Perdelerde açarken solmayan bahar gülü
Duvarlarda okunur masum kabahatları
Perdede titrer zaman pencereler sürgülü
-Eşyalarda can bulur mazinin tüm hatları

Bir matem oturmakta kanepenin üstünde
Yerde soluk bir kilim ucu soba yanığı
Siyah beyaz hasretler toplanırken bütün de
Ayakta kalmış büfe tüm mazinin tanığı
-Bir matem oturmakta kanepenin üstünde

Mor tavanda bir lamba nöbetinde gecenin
Geceden daha derin sönük sönük yanması
Tozlanmış bir idare üstünde çekmecenin
Hatıralar uykuda çok mu zor uyanması
-Mor tavanda bir lamba nöbetinde gecenin

Gramafon da ağlar Zeki Müren’den bir ses
Takvimde soluk bir an günlerden pazartesi
Dilsiz anlatır oda kesik kesik bir nefes
Bitmeyen bir şarkının vuslatında bestesi
-Gramofon da ağlar Zeki Müren’den bir ses

Hala bir çocuk sesi gelir tahta beşikten
Akıp gider sabaha duvarlarda süzülür
Son yolcusu odanın göçüp gitmiş eşikten
Tüm eşya dilsiz sağır siyah beyaz üzülür
-Hala bir çocuk sesi gelir tahta beşikten

Fevzi öztürk
24/04/2015