Ah Benim güzel evim vuslatım tek hasretim
Feri sönmüş camlardan gözlerime bakıyor
Ah şu tozlu merdiven,korkulukları yetim
Hatıralar ardımca ağır ağır çıkıyor

Anılar bucak bucak dudağımda isimler
Annemin nakış nakış işlediği kilimler
Duvarlarda gölgeler ağlamaklı resimler
Sanki köşede babam hırkasını takıyor

Ders çalıştığım masa güvelerin mezesi
Sislenmiş bütün eşya hatıralar müzesi
Sarı beyaz yanarken salonun avizesi
Sanki annem oturmuş sökükleri dikiyor

Dört odası bir mutfak hepsi de aynı yasta
Ecel teri dökmüştü ninem salonda hasta
Gözlerimin önünde son nefesi adeta
Islandı öz bebeğim boncuk boncuk akıyor

Duvarda yorgun saat zamanını oyalar
O çiçekli perdeler yalnızlığı boyalar
Ablamın işlediği o danteller oyalar
Tozlu sehpa üstünde tüm ruhumu yakıyor

Ah benim güzel evim asman incirin solmuş
Neşe dolu bağrına elem keder sokulmuş
Babam annem göçeli kahkahalar yok olmuş
Terasta cenazeni göçenlerin yıkıyor

Nerde bu ev hanesi nereye kayboldular
Eşikten son göçenler öz yurdunu buldular.

Fevzi Öztürk
17/10/2020