Siyaha döndü güllerim goncası kırmızıyken

Hani bahardı bütün mevsimler.

Hani sen varken karalar bana yakışmazdı.

Yüreğim çırpınır boşlukta kalan tüm sesler gibi.

Üşütürüm geceyi nefesimin zemherisinde.

Kor alevli bir şehir olur gözlerim.

Ve sen geçersin göz bebeklerimin yandığı yerden

Kristal acılar düşer sevdamın onulmaz yaralarına

Susmak çözümse işte kilit vuruyorum dudağıma

Bir daha adını anmamak için

Sandıklara saklıyorum bildiğim bütün kelimeleri

Ve yağmurları salarak gözlerimden

gidiyorum ansızın sana elveda demeden Yar




Yaralı bir kalp bırakıyorum ardımda

Biraz benden,biraz yetim kalmış bir çocuğun gülüşünden.

Zannetme bu gidiş bir gelişe gebe.

Çoktan yıktım sana çıkan bütün yollarımı

Bir gece sürdüm ayrılığın acısını Zümrüd-ü Anka’nın gözlerine.

Kaf dağını sordu bana; Bilmem dedim ,bilemem şimdi o çok uzaklarda.

Virane evler geçiyor yüreğimin acıya bakan yamaçlarından.

Beyhude bir ömür bu. Yakışmıyor bana.

Bu deli intizar

Lakin durmuyor adını her andığımda gözlerim.

Mecnun sevdasından kanatıyorum aşk gömleğini

Yusuf oluyor gözlerim kuyulara ram oluyor göremiyor Yar seni



Yitik sevdamın küllerini tutuşturuyorum özleminle

Ve bir düş soluyorum her nefesimin ardından.

Duvarlarda adın saklı

Şu kanayan eller benim, şu yarıda kalan çığlıklarımın son tınıları.

Kahroluşun efsanesinden yüceleşiyor gözlerin

Ama zannetme demirleri vurmam yüreğime

Gel desen gelmem,gelemem.

Büyük bir aşktır beni huzuruna getiren

Ve yine Mecnun sevdasından kanatıyorum aşk gömleğini

Leyla çok uzaklarda değil. Bir el uzatımında kalıyor bütün sevdalar.

Özgür bırakıyorum sürgüne gönderdiğim celladımı.

Ve bir yağmur başlıyor, adı; Aşk...


N.A (11.2007)