Gece en ölü demimden ihanet taşıyor

çığlıklar ses oluyor susuşlarıma

saklamaya çalıştığım acıyan yanlarımdan

kan damlıyor bir kırmızının koynuna

bakışlarım isyanıma ihbar

şehrin sokakları yalınayak düşdüğünde ardıma

oysa ben kendimden kaçıyorum

gözlerin bir bıçak gibi kestiğinde gecemi



yine hazan kokuyor nefesim

üşüdüğüm ellerim baharın saçlarında

ve kuruyor sana biriktirdiğim cümleler

özgür tutsaklar gibi tutunuyorum

bu kaçıncı bakışlarına ömür verdiğim

bu kaçıncı terkedişim kendimi

kaçtıkça intiharlar besliyorum

şizofrenik geceler büyütüyorum

ben sustukça sen çoğalıyorsun

yokluğumda hayat buluyorsun



düşlerden mutluluk gülüşleri kuruyorum

ama hiçbiri yüzüme yakışmıyor

kristal şehirler kırılıyor

ve her yanım bin parça

milyon kere provolar yapıyorum

gözlerini başka gözlere sürme çekme

kahrolan yanımdan ağlamayı öğreniyorsun

sen ağladıkça yağmurlarımı çalıyorsun benden



biliyorsun nicedir halimi

arıtmaya çalıştığım duygular

bir deniz oluyor

en sığ yalnızlığımda

boğuluyorum

kardelenler yüreğimde

beyaz yüzüne inat açıyor

ah! ne katilleri taşıyorsun bakışlarında

körlüğüme renk oluyorsun

hayalin sürülüyor gecelerime

sen başka aşklara yelken açarken

ben sana demir atıyorum



N.A (2006)