3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
997
Okunma
gece bilinmezliğe dönüşüyordu
yıldızlar ise kaldırkaça
özlemek karanlığın ellerine
zaman ay terbiyesine
gündüzden askıda dolanan gölgeler
duydu tembellerine ,
aşk ,
yaşama
sonsuzluk
askısız perdelere,
sonra
yıldız tozları belirdi ötelerden
işte o an
vazgeçmese de gözlerim
mahkumiyetten gamzelerine düşürdüğüm dualar
içimdeki hecelerimdir tüm haklarım
karanlığa yansırken
süsten masallar
hangimiz unuttu
ayak uçlarımızın mırıldanışı
sanma ki
vazgeçtim sensizliğe yürümekten
bende bilmiyorum hangi gök yasalara uyacak
bilmiyorum
hüznün renklerini,
belki de ay ışığı öldürdü
hareleri karanlığa bakarken
kaybolan dalgalı filizleri
....
5.0
100% (8)
Cevap Yaz