2
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
1028
Okunma
Kanatlarımı kırdı giderken,
Belki o’na göre uçması gereken tek şey,
Uçurtmaydı...
Ben korkmam aşktan.
Yanmaktan korkarım.
Ve yitirmekten.
Öyle yandı ki coğrafyam,
Yitirecek bir şey kalmadı.
Şimdi sahilimden bir deniz serili önüme.
Gemisiz, kaptansız, limansız...
Bir deniz ki çok umutsuz.
Rotasız... anlamsız...
Taşır mı bilmem bu kadar yokluğu.
Belki o’na göre yüzmesi gereken tek şey,
Kayıktı kağıttan.
Zaten beni nefessiz,
Kanatsız bıraktı.
5.0
100% (14)
Cevap Yaz