Hırçın çocukluğum tekrar başıma bela dolanmakta,
Bugün yeni bir hikayeye başlamak lazım.
Neyse üzerine fazla da söylenecek ne kaldı,
Hangi enkazın üstüne ev dikebildik ki,
Şimdi kazmanı küreğini toplama vakti.
Yangınlarına su serp yeniden ,ufkunu rüzgara sal.
Ayaklan yine,yeni bir günün kahramanı olmaya değecek kadar,
Dürüst olmadın mı kendine ?
Hiç duymayacağın yerlerden konuşmak,
Göremeyeceğin yerlerden düşmek,
Tanımadığın sokakları gezmek gibi yokluk içinde.
Yine kalbim kırgın ve simsiyah ,renkler küskün
Artık biraz sükut ,melekler terketti sanki beni.
Dön ardına ama yüzüme bakma ,açma gözlerini,söndür.
Dök kelimelere ,deş beni,yok et yürü git yavaşça,
Bulma beni ,kaybolacağım yüreğinde.
Yangının da ve heryer ateş ,alev alev kavrulacağım,
Tutkumu süpür al içine ,heryer har.
Düşünceler hayal ,hayaller suspus,
Ne kağıtlar kaldı bembeyaz ,ne kalem artık mavi.