...
Sonu ne olursa olsun seviyorduk!
Sevecektik;
Ummadığımız bir anda kar yağdı hayallerimize...
Elleri üşümüş küçük bir kız çocuğu edasıyla üşüdü içim;
Hiçbir sokak kabul etmedi aklımdan geçenleri..
Kayboluyordum;
Sen hiç baharı ararken kayboldun mu?
Ben kayboldum!
Ellerimi bırakan bir hayat..
Kalbime vuran hırçın dalgalar;
Ve karanlık bir İstanbul sabahı...
Siyaha bürünmüş kelimeler...
Detone olmuş adımlar..
Sen hiç yanarken söndün mü?
Ben söndüm!
Sönerken de yanıyordum..
Yanacak kadar yaşıyordum..
Yanlışlıkla sevilmiş gibiyim;
Gözümde büyüyor şimdilerde sevmeler...
Güneşin gülümsemesi gibi bir tebessüm düştü sonra içime..
Nisan yağmuru mu düşüyor kaldırımlara?
Ne de güzel uçuyor kuşlar!
Kuşlar gerçekten de özgür mü?
Doğru ya, bana ne ki?
Sen hiç yanlış durakta yanlış bir aşka kapıldın mı?
Ben ona da kapıldım..
Usul usul kaydı ayaklarım yerden...
Toz pembe bir hayalin içine düşüverdim!
Nefesim kesilirdi;
Ben yine severdim;
Dünya tersine dönerdi;
Ama ben yine de severdim...
Doğru bile olmayan yanlışları buluyordum!
Bütün falcılar yalan söylüyor biliyor musun?
Hiçbir kutup yıldızı seni bana getirmedi..
İçimden gelip geçen notasız şarkılar var bugün..
Şimdiler de ıssız bir şiirin satır arasındayım..
Ara bul beni!
Hiçbir şiirde, hiçbir bir detone şarkıda bulamazsın beni!
Ben senin arayıpta bulamayacağın her yerdeyim!
Yeter ki bul beni...
Mevsimini kaybetmiş ağaçlar gibiyim!
Yapraklarını dökmüş ağaçların nam saldığı her yerde ara beni!
Ne de olsa;
Ben senin beni bulamayacağın her yerdeyim!
Ben senin, beni bulamayacağın her yerdeyim....



Aşkın Şairi