Bir sevginin esiriyim ben.
Öyle bir esir ki;
Beni benden alan,
İçinde hem coşku hem özlem barındıran,
Coştukça coşturan,
Engin bir denizin dalgalarında,
Bir oyana bir bu yana savuran,
Bir sevginin esiriyim ben.

Bana ne ki! Dünya’dan Ukbadan...
Sarhoşu olmuşum.
Alemlerde kaybolmuşum.
Kendimi vermişim.
Görmeden sevmişim.
Yansın varlığım...
Sanki var mıyım?
Var olan sensin.
Ben ben miyim?
Bilmem ki ben kimim?
Hasretlere gark eden,
Bir sevginin esiriyim ben.

Yollara güller serilsin,
Alemlere müjdeler verilsin.
Akan sular durulsun.
Bu sevgide kaybolanlar,
Aranıpta bulunsun.
Aranıpta bulunamayan,
Bir sevginin esiriyim ben.

Sevmektir hayatın tadı.
Tutkudur diğer adı.
Sevmeyenler yolda kaldı.
Varanlar bununla vardı.
Varlık da yokluk da birdi.
Alemleri bir eden,
Bir sevginin esiriyim ben.

Bu esaret ne zamana kadar sürecek?
Dünya fani ölüm gerçek.
Ömrümün son demleri,
Kim bilir nerede bitecek?
Ölümlere bal katan,
Canlara can katan,
Kovaladıkça kaçan,
Gece gündüz ağlatan,
Bir sevginin esiriyim ben.

(Bursa-Ağustos 2014)

Aydın Çetiner