Bir gün uğrarsanız
sol göğsümün altındaki kente
buralar eskiden hep bizimdi
diyeceksiniz kendinize
virane,taş yığınlarını göreceksiniz
belki o anda yüreğiniz burkulacak
oysa ne güzeldi benim kentim
bir gökyüzüm vardı,mavi mavi
kaç leylim baharlarım vardı
çiçek açan çiçeklerim
yağan karlarım,yağmurlarım
çocuk haykırışlarım,gülüşlerim
adım başı haneler ’ merhaba günaydın’ diyen bir dil
gamzeli bir gülüş
acillerim,sağlık evlerim
herkese yetişen bir ellerim
ağlayanla ağlayan gözlerim
gidenle giden ayaklarım vardı
inleyen nağmelerim
herkes derin uykuda iken
kalemim elimde kağıda dökerdim
içimdeki deli sözleri kusardım hece hece
yüreğim avaz avaz bağırırken
dışım sessizce durur,kabullenirdi
onca kırılmalara karşı
küçükken de yaptığım gibi
rüzgarı arkama alıp bağırırdım ’ Acımadı ki ’


Bir gün uğrarsanız
sol göğsümün altındaki kente
buralar eskiden bizimdi
diyeceksiniz kendinize.....

Gülşen Eriş
20.01.2015